Logo




 

گزیدهٔ غزل ۱۴۱

آنکه دلم شیفتهٔ روی اوست

شیفتهٔ تر می‌کندم این چه خوست؟

دوش بگفتم که دهانیت نیست

گفت که بسیاردرین گفتگوست

به که رخ از خلق بپوشد از انک

دیدهٔ بد آفت روی نکوست

هستی من رفت وخیالش نماند

این که تو بینی نه منم بلکه اوست