سرو را با قد تو هستی نیست
میلش الا به سوی پستی نیست
در دهان و میانت می بینم
نیستی هست لیک هستی نیست
گاهگاهم قبله بودی روی
تا تو در پیش من نشستی نیست
< گزیدهٔ غزل ۱۵۴
گزیدهٔ غزل ۱۵۲ >