ایزد که به زلفت شکن و تاب نهاد
در لعل لبت لولوی خوشاب نهاد
وان خال سیاه برسر ابرویت
هندوست که پا بر سر محراب نهاد
< گزیدهٔ غزل ۱۹۵
گزیدهٔ غزل ۱۹۳ >
