سرو در باغ اگر همچو تو موزون خیزد
ای بسا ناله که از بلبل مفتون خیزد
ساکنان سرکوی تو نباشند به هوش
کان زمینی است که از وی همه مجنون خیزد
< گزیدهٔ غزل ۲۳۹
گزیدهٔ غزل ۲۳۷ >