حسن تو هم به کودکی افت شهر گشت اگر
زین چه که هست ذرهای برگذرد بلا شود
چون تو به باغ بگذری گل نرسد به بوی تو
لیک رسد به قامتت سرو اگر روان بود
< گزیدهٔ غزل ۳۲۰
گزیدهٔ غزل ۳۱۸ >