از کجا مست آمدی ای مه که غارت شد نماز
پارسایی را که مشغول دعای خویش بود
پیش آن محراب ابرو جان خلقی در دعا
همچو انبوه گدا در مسجد آدینه بود
< گزیدهٔ غزل ۳۲۲
گزیدهٔ غزل ۳۲۰ >