بهار بی رخ گلرنگ و چه کار آید
مرا یک آمدند به که ده بهار آید
به این صفت که همی خوریم بردر تو
ترا چگونه میاندر گلو فرود آید ؟
< گزیدهٔ غزل ۳۵۸
گزیدهٔ غزل ۳۵۶ >