رفت و باز آمدنش تا به قیامت نبود
ای قیامت تو بیا زود که تا باز آید
ای صبا از سر آن کوی غباری به من آر
مگر این دل که زجا رفت بجا باز آید
< گزیدهٔ غزل ۳۶۲
گزیدهٔ غزل ۳۶۰ >