ای لعل لبت چو بر شکر شیر
شکر ز لب تو چاشنی گیر
از زلف بریدنت دل من
دیوانه شد و برید زنجیر
< گزیدهٔ غزل ۳۹۸
گزیدهٔ غزل ۳۹۶ >
