مشک براطراف مه آوردهای
توبه به زیر گنه آوردهای
بر رخ تو که آفت جان منست
از شب یلدا سپه آوردهای
رسم تو آزردن خسرو شده
باز چه رسم تبه آوردهای؟
< گزیدهٔ غزل ۶۰۲
گزیدهٔ غزل ۶۰۰ >