جای آن باشد که دل چون گل ز شادی بشکفد
کز صبا امروز بوی آن جوان آید همی
میرود آن نازنین گیسو کشان از هر طرف
صد هزاران دل به دنبالش کشان آید همی
جان من گر زنده ماند جاودان نبود عجب
کاب حیوان از لبت در جوی جان آید همی
< گزیدهٔ غزل ۶۱۹
گزیدهٔ غزل ۶۱۷ >