ای اشک روان بگو دلافزای مرا
آن باغ و بهار و آن تماشای مرا
چون یاد کنی شبی تو شبهای مرا
اندیشه مکن بیادبیهای مرا
< رباعی شمارهٔ ۱۷
رباعی شمارهٔ ۱۵ >
