ای در سر زلف تو پریشانیها
واندر لب لعلت شکرافشانیها
گفتی ز فراق ما پشیمان گشتی
ای جان چه پشیمان که پشیمانیها
< رباعی شمارهٔ ۲۲
رباعی شمارهٔ ۲۰ >
