آن تلخ سخنها که چنان دل شکن است
انصاف بده چه لایق آن دهن است
شیرین لب او تلخ نگفتی هرگز
این بینمکی ز شور بختی منست
< رباعی شمارهٔ ۱۲۱
رباعی شمارهٔ ۱۱۹ >
