این گرمابه که خانهٔ دیوانست
خلوتگه و آرامگه شیطانست
دروی پریی، پری رخی پنهانست
پس کفر یقین کمینگه ایمانست
< رباعی شمارهٔ ۲۱۴
رباعی شمارهٔ ۲۱۲ >
