با جان دو روزه تو چنان گشتی جفت
با تو سخن مرگ نمیشاید گفت
جان طالب منزلست و منزل مرگست
اما خر تو میانهٔ راه بخفت
< رباعی شمارهٔ ۲۲۳
رباعی شمارهٔ ۲۲۱ >
