تا با تو ز هستی تو هستی باقیست
ایمن منشین که بتپرستی باقیست
گیرم بت پندار شکستی آخر
آن بت که ز پندار برستی باقیست
< رباعی شمارهٔ ۲۶۰
رباعی شمارهٔ ۲۵۸ >
