Logo




 

رباعی شمارهٔ ۳۳۳

دوش از سر لطف یار در من نگریست

گفتا بی‌ما چگونه توانی بزیست

گفتم به خدا چنانکه ماهی بی‌آب

گفتا که گناه تست و بر من بگریست