شمشیر ازل بدست مردان خداست
گوی ابدی در خم چوگان خداست
آن تن که چو کوه طور روشن آید
نور خود از او طلب که او کان خداست
< رباعی شمارهٔ ۳۵۶
رباعی شمارهٔ ۳۵۴ >
