عقل آمد و پند عاشقان پیش گرفت
در ره بنشست و رهزنی کیش گرفت
چون در سرشان جایگه پند ندید
پای همه بوسید و ره خویش گرفت
< رباعی شمارهٔ ۳۶۷
رباعی شمارهٔ ۳۶۵ >
