گرمای تموز از دل پردرد شماست
سرمای زمستان تبش سرد شماست
این گرمی و سردی نرسد با صدپر
بر گرد جهانیکه در او گرد شماست
< رباعی شمارهٔ ۳۷۹
رباعی شمارهٔ ۳۷۷ >
