مر وصل ترا هزار صاحب هوس است
تا خود به وصال تو که را دسترس است
آن کس که بیافت راحتی یافت تمام
وانکس که نیافت رنج نایافت بس است
< رباعی شمارهٔ ۴۱۲
رباعی شمارهٔ ۴۱۰ >