هر جان که از او دلبر ما شادانست
پیوسته سرش سبز و دلش خندانست
اندازهٔ جان نیست چنان لطف و جمال
آهسته بگوئیم مگر جانانست
< رباعی شمارهٔ ۴۳۵
رباعی شمارهٔ ۴۳۳ >
