یاری که به حسن از صفت افزونست
در خانه درآمد که دل تو چونست
او دامن خود کشان و دل میگفتش
دامن برکش که خانهٔ پرخونست
< رباعی شمارهٔ ۴۵۳
رباعی شمارهٔ ۴۵۱ >
