آنجا بنشین که همنشین مردانند
تا دود کدورت ترا بنشانند
اندیشه مکن به عیب ایشان کایشان
زانبیش که اندیشه کنی میدانند
< رباعی شمارهٔ ۴۶۴
رباعی شمارهٔ ۴۶۲ >
