آن روز که جانم ره کیوان گیرد
اجزای تنم خاک پریشان گیرد
بر خاک بانگشت تو بنویس که خیز
تا برجهم از خاک و تنم جان گیرد
< رباعی شمارهٔ ۴۷۹
رباعی شمارهٔ ۴۷۷ >
