تا رهبر تو طبع بدآموز بود
بخت تو مپندار که پیروز بود
تو خفته به صبح و شب عمرت کوتاه
ترسم که چو بیدار شوی روز بود
< رباعی شمارهٔ ۶۰۸
رباعی شمارهٔ ۶۰۶ >
