تا گوهر جان در این طبایع افتاد
همسایه شدند با وی این چار فساد
زان گور بدان گور از آن رنگ گرفت
همسایهٔ بدخدای کس را ندهاد
< رباعی شمارهٔ ۶۱۰
رباعی شمارهٔ ۶۰۸ >