خورشید که باشد که بروی تو رسد
یا باد سبک سر که به موی تو رسد
عقلی که کند خواجه گهی شهر وجود
دیوانه شود چون سر کوی تو رسد
< رباعی شمارهٔ ۶۵۲
رباعی شمارهٔ ۶۵۰ >