دانی صوفی بهر چه بسیار خورد
زیرا که بایام یکی بار خورد
بگذار که تا این گل و گلزار خورد
تا چند چو اشتران ز غم خار خورد
< رباعی شمارهٔ ۶۵۸
رباعی شمارهٔ ۶۵۶ >
