دشنام که از لب تو مهوش باشد
چون لعل بود که اصلش آتش باشد
بر گوی که دشنام تو دلکش باشد
هر باد که بر گل گذرد خوش باشد
< رباعی شمارهٔ ۶۹۱
رباعی شمارهٔ ۶۸۹ >
