دل دوش در این عشق حریف ما بود
شب تا به سحرگاه نخفت و ناسود
چون صبح دمید سوی تو آمد زود
با چهرهٔ زرد و دیدهٔ خونآلود
< رباعی شمارهٔ ۶۹۸
رباعی شمارهٔ ۶۹۶ >
