زلفت چو بر آن لعل شکرخای زند
در بردن جان بندگان رای زند
دست خوش خویش را کس از دست دهد؟
افتادهٔ خویش را کسی پای زند؟
< رباعی شمارهٔ ۷۲۶
رباعی شمارهٔ ۷۲۴ >
