شیرین سخنی در دل ما میخندد
بر خسرو شیرین سخنی میبندد
گه تند کند مرا و او رام شود
گه رام کند مرا و او میتندد
< رباعی شمارهٔ ۷۴۸
رباعی شمارهٔ ۷۴۶ >
