عقل و دل من چه عیشها میداند
گر یار دمی پیش خودم بنشاند
صد جای نشیب آسیا میدانم
کز بیآبی کار فرو میماند
< رباعی شمارهٔ ۷۶۹
رباعی شمارهٔ ۷۶۷ >
