گر هر دو جهان ز خار غم پر باشد
از خار بترسد آنکه اشتر باشد
ور جان و جهان ز غصه آلوده شود
پاکیزه شود چو عشق گازر باشد
< رباعی شمارهٔ ۷۹۱
رباعی شمارهٔ ۷۸۹ >
