لبهای تو آنگه که با ستیز بود
در هر دو جهان از تو شکرریز بود
گر در دل تنگ خود تو ماهی بینی
از من بشنو که شمس تبریز بود
< رباعی شمارهٔ ۸۰۷
رباعی شمارهٔ ۸۰۵ >
