لعلیست که او شکر فروشی داند
وز عالم غیب باده نوشی داند
نامش گویم و لیک دستوری نیست
من بندهٔ آنم که خموشی داند
< رباعی شمارهٔ ۸۰۸
رباعی شمارهٔ ۸۰۶ >
