مه را طرفی بماه رو میماند
چیزیش بدان فرشته خو میماند
نی نی ز کجا تا بکجا مه که بود
جان بندهٔ او بدو خود او میماند
< رباعی شمارهٔ ۸۳۱
رباعی شمارهٔ ۸۲۹ >
