هر روز دلم نو شکری نوش کند
کز ذوق گذشتهها فراموش کند
اول باده ز عاشقی نوش کند
آنگاه دهد به ما و مدهوش کند
< رباعی شمارهٔ ۸۴۴
رباعی شمارهٔ ۸۴۲ >
