هر موی زلف او یکی جان دارد
ما را چو سر زلف پریشان دارد
دانی که مرا غم فراوان از چیست
زانست که او ناز فراوان دارد
< رباعی شمارهٔ ۸۵۴
رباعی شمارهٔ ۸۵۲ >
