مائیم و توئی و خانه خالی برخیز
هنگام ستیز نیست ای جان مستیز
چون آب و شراب با حریفان آمیز
چندانکه رسم بجای کج دار و مریز
< رباعی شمارهٔ ۹۶۲
رباعی شمارهٔ ۹۶۰ >