میگوید مرمرا نگار دلسوز
میباید رفت چون به پایان شد روز
ای شب تو برون میای از کتم عدم
خورشید تو خویش را بدین چرخ بدوز
< رباعی شمارهٔ ۹۷۰
رباعی شمارهٔ ۹۶۸ >
