گفتی مگری چو ابر در فرقت باغ
من آن توام بخسب ایمن به فراغ
ترسم که چراغ زیر طشتی بنهی
وانگاه بجویمش به صد چشم و چراغ
< رباعی شمارهٔ ۱۰۵۷...
رباعی شمارهٔ ۱۰۵۵... >
