آنکس که ترا دید و نخندید چو گل
از جان و خرد تهیست مانند دهل
گبر ابدی باشد کو شاد نشد
از دعوت ذوالجلال و دیدار رسل
< رباعی شمارهٔ ۱۰۸۳...
رباعی شمارهٔ ۱۰۸۱... >
