در خاموشی چرا شوی کند و ملول
خو کن به خموشی که اصولست اصول
خود کو خموشی آنکه خمش میخوانی
صد بانک و غریو است و پیامست و رسول
< رباعی شمارهٔ ۱۰۹۷...
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۵... >