گر من بدر سرای تو کم گذری
از بیم غیوران تو باشد حذرم
تو خود به دلم دری چو فکرت شب و روز
هرگه که ترا جویم در دل نگرم
< رباعی شمارهٔ ۱۲۹۰...
رباعی شمارهٔ ۱۲۸۸... >
