من عادت و خوی آن صنم میدانم
او آتش و من چو روغنم میدانم
از نور لطیف او است جان میبیند
آن دود به گرد او منم میدانم
< رباعی شمارهٔ ۱۳۴۱...
رباعی شمارهٔ ۱۳۳۹... >
