آن حلوائی که کم رسد زو به دهن
چون دیگ بجوش آمده از وی دل من
از غایت لطف آنچنان خوشخوارست
کز وی دو هزار من توانی خوردن
< رباعی شمارهٔ ۱۳۸۱...
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۹... >
