گر تیغ اجل مرا کند بیسر و جان
در حسن برآیم ز زمین صد چندان
از خاک چو جمله دانهها میروید
هم دانهٔ آدمی بروید میدان
< رباعی شمارهٔ ۱۴۹۷...
رباعی شمارهٔ ۱۴۹۵... >
